Ε, δεν είναι άδικο; (μια Ιστορία με νόημα)

Πήγα μια βόλτα να δώ την γιαγιά μου! Εκεί που μιλούσαμε λοιπόν άρχισε να μου λέει ιστορίες .
 Κάποια στιγμή την ρώτησα αν έχει να μου πει κάτι για την περίοδο της κατοχής (γερμανικής κατοχής περ.1941-1944). Εκείνη έχοντας ζήσει την κατοχή , άρχισε να μου λέει ιστορίες :
Ξεκίνησε λέγοντάς μου για την είσοδο των Ναζί στην στο χωριό . Όπως μου είπε , ήταν μια φρικτή στιγμή. 
Μετά μου είπε για την παραμονή των Γερμανών στο χωριό μου. Αναφέρθηκε κυρίως σε εγκλήματα που διέπραξαν και σε κάποια από τα θύματα , ένα εκ των οποίων ήταν και ο πατέρας της . Αναφέρθηκε στις θηριωδίες και τις εγκληματικές πράξεις των ναζί οι οποίες δεν είχαν να κάνουν με τον πόλεμο , δηλαδή δεν ήταν αντίποινα ή κάποια στρατιωτική επίθεση !!!
Μου είπε για αυτά που τράβηξαν οι Εβραίοι. Μάλιστα έτυχε να δει πως τους μάζευαν στη Θεσσαλονίκη, χωρίς να τους σέβονται - σαν να μην  ήταν άνθρωποι.
Στο τέλος μου είπε ότι όταν έληξε ο πόλεμος οι Γερμανοί που αποχωρούσαν από το χωριό , έριξαν την παλιά γέφυρα η οποία ένωνε την τότε "εθνική οδό" Θεσσαλονίκης-Γιαννιτσών για να αποκόψουν το χωριό. 

Με το που τελείωσε η ιστορία ,είπε με μιας: "Και τώρα αυτοί (εννοούσε: αυτοί που κατάγονται από τους ναζί και από εκείνους τους Γερμανούς) μας προσβάλουν και μας κάνουν κουμάντο στην ίδια μας την χώρα! Λες και έχουμε ξεχάσει για τον χρυσό που πήρανε και τους ανθρώπους που σκοτώσανε!" 
Και της λέω:"Ρε Γιαγιά έχεις δίκιο! Είναι πολύ άδικο!".

Δεν υπάρχουν σχόλια: